De irritatie cyclus versus de behoefte cyclus

with Geen reacties

In deze blog gaan we nog wat dieper in op irritatie en gaan we het hebben over de irritatie cyclus versus de behoefte cyclus.

Het is zo fijn om die te kennen, zodat je steeds minder en minder en minder irriteert.
Ik ben zo ontzettend blij dat je er bent. Want hoe fijn is het om jezelf steeds beter te leren kennen en te weten waar irritatie vandaan komt en wat je moet doen op zo'n moment en wat dan waar het gevolg van is?

Dus in deze blog hebben we het over vijf manieren waarop je irritatie inzet als beschermingsmechanisme.
En nu gaan we er dieper op in van wat kan je doen? Wat kan je beter doen? Dan de irritatie uitspreken en af reageren op je partner.

De irritatie cyclus

Dus dit is de irritatie cyclus.

De irritatie cyclus

Irritatie komt op (1). Je irriteert je bijvoorbeeld aan de manier waarop je partner lacht op dat moment en dan zeg je "oh een man wat lach je irritant". Misschien gebruik  je andere woorden, maar je uit het in ieder geval je spreekt het uit.

Vervolgens hoop je dat het weg gaat (2). Je hoopt dat als je het uitspreekt, dat dan de irritatie weggaat. En eigenlijk stiekem hoop je nog meer dat je partner zich aanpast en verandert, waardoor jij niet meer getriggerd wordt, waardoor jij je niet meer irriteert.

Maar wat er vaak gebeurt is niet dat het weggaat, maar dat je een schuldgevoel krijgt (3) omdat het gewoon niet fijn voelt om kritiek te ontvangen. Je partner is ook niet waarschijnlijk heel erg blij of happig en zegt "oh wat fijn dat je me daar even op wijst. Ik zal even anders gaan lachen". Die zal het niet heel erg leuk vinden om te horen.

En waar jij dus mee blijft zitten is een schuldgevoel en of een soort bozig gevoel, wat helemaal niet fijn is.

Vervolgens concludeerde dat irritatie dus iets slechts is (4) en ga je het gevoel van irritatie onderdrukken en daar weerstand tegen hebben. En vooroordelen. Mede omdat je een slecht persoon voelt op het moment dat je die irritatie uit, associeer je irritatie met een slecht persoon zijn.

En wat er gebeurt als we dingen onderdrukken of daar heel erg weerstand tegen hebben, is eigenlijk dat het vaak gewoon weer net zo hard terugkomt, want je doet er niet echt wat mee. En je denkt dus door het uit te spreken dat het helpt.

Alleen irritatie gaat eigenlijk nooit over het ding waar je je aan irriteert. Maar altijd aan iets wat er onder ligt.

Dus dat is waar de behoefte cyclus komt.

 

De behoefte cyclus

De behoefte cyclus ziet er echt anders uit dan de irritatie cyclus en leidt tot het steeds minder voelen op termijn van die irritatie, er steeds minder last van hebben.

behoefte cyclus

Dus irritatie komt op. En in plaats van dat je het uit, direct af reageert en het ding waar je aan irriteert als het probleem zit, laat je het gevoel van irritatie volledig toe (2). Want irritatie is een gevoel en gevoelens zijn maar sensaties en is energie. Dus dat mag er zijn. Dat is helemaal oké.

Je kunt eigenlijk ook gevoelens niet onderdrukken, in de zin dat dat niet een heel natuurlijk ding is om te doen en dat heel vaak zorgt voor alleen maar meer spanning in je lijf, hoe meer je probeert gevoelens te onderdrukken. Gevoelens blijven komen en ook gaan. Dat is hoe gevoelens van nature werken.

Dus in plaats van het uitspreken, spreek je niet uit waar je je aan irriteert. Je haalt diep adem, want soms is dat echt even nodig en je staat dat gevoel van irritatie helemaal toe.

Door het gevoel helemaal toe te staan, wordt het minder. Want dat is de natuur van gevoelens als je ze toestaat. Ze komen in soort van golven naar boven en als je een gevoel helemaal niet onderdrukt en er niks mee doet, is hooguit negentig seconden aanwezig in je lichaam.

Dus als je dat gevoel van irritatie naar boven laat komen en je laat het gewoon helemaal toe, dan wordt het automatisch al minder. Het wordt groter en intenser als er heel veel verhalen aanhangen, namelijk deze irritatie is niet goed. Of dit betekent dat mijn relatie niet goed zit of dat ik hem niet leuk vind of haar niet leuk vind en dat ik het uit moet maken.

Maar door het toe te staan gaat de boosheid of de irritatie eraf en kun je gaan voelen wat er onder zit (3). Waar komt hij nou eigenlijk vandaan?

En dan kun je absoluut gaan voelen wat er onder zit of de behoefte of de angst die eronder zit uitspreken (4). Want het is niet zo als je het niet uitspreekt, dat je het dan maar opkropt of onderdrukt. Eigenlijk doe je dat juist niet. Het is wel interessant dat we hebben geleerd je moet het direct uiten, want anders krop je het op. Want heel vaak doet dat niks met het gevoel.

Het gevoel is er dan nog steeds plus schuldgevoel plus boosheid. En dat ga je dan onderdrukken omdat je daar dus negatieve associaties mee hebt, omdat dat eigenlijk nooit tot een fijn gesprek leidt.

Maar als je het dus toestaat en voelt wat er onder zit en dat bespreekt met je partner, dan heb je een heel ander gesprek. En dan heeft je partner ook echt de kans om je te helpen en aan jouw kant te staan. Want irritatie is alleen maar een manier om afstand te creëren.

Dus als je daar meteen aan toegeeft en het uitspreekt, dan creëer je dus afstand. Dat is precies wat je angstbrein wil. Maar dat is niet wat liefde is en wat leidt tot meer liefde.

Als je bijvoorbeeld de angst hebt om afgewezen te worden door je partner of dat je bang bent dat je partner wordt afgewezen als hij of zij dit soort gedrag vertoont, dan is dat absoluut iets wat je kunt bespreken als je dat doet zonder veroordeling en verwijten.

En wanneer je dat doet, wanneer je voelt welke behoefte of angst of verwachting eronder ligt, dan zal je steeds beter gaan voelen wat daaronder ligt, waardoor je irritatie steeds minder nodig hebt als strategie (5). Omdat je dus beter wordt in het voelen en uiten van je behoefte in het herkennen van je angsten en daarmee dealen in het loslaten van verwachtingen.

 

Irritatie gaat eigenlijk nooit over hetgeen waaraan je je irriteert

Irritatie gaat dus eigenlijk nooit over het ding waar je je aan irriteert. En als je wel ingaat op het ding waar je je aan irriteert op dat moment dan, dan zit je dus in de irritatie cyclus en dan kan je de hele tijd in blijven zitten. En dan wordt het niet beter op termijn.

Terwijl als je dus kijkt naar wat er onder zit, waar het vandaan komt, waar je tegen beschermt, waar het je mee probeert te helpen, dan leer je jezelf steeds beter kennen en leert je partner je ook beter begrijpen wat ook heel erg fijn is en kun je steeds beter je grenzen aangeven en je behoefte aangeven. En met je angsten zelf dealen. En dat geeft zo ontzettend veel vrijheid en zoveel meer liefde.

En dat gun ik je echt enorm, dus ik hoop dat dit waardevol was voor je.

Weet dat alles mogelijk is. Ook in de liefde. Wat ook betekent dat als je op dit moment mega irriteert aan je partner, dat niets hoeft te zeggen over je partner of over jullie relatie. Kan heel goed zijn dat er andere dingen bij jou spelen.

Het is zo waardevol om daar gewoon naar te kijken.

Jij bent alle liefde waard, ook als je je irriteert, precies zo als je bent.

Liefs,
Paulien

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *